Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

eldar2327 göndermiş "
Edorani gözlerini açtığında bir ordu kampındaydı. Düşman değildi bunlar. Elf olduklarını hemen anladı. Ama bu kadar kalabalık bir Elf ordusu hakkında hiçbir bilgi yoktu. Aniden reisleri olduğunu düşündüğü uzun boylu Elfin kendisine yaklaştığını farketti.

-Kendinize geldiniz mi? Uzun süredir istirahat ediyorsunuz.
-Efendim, Minas Tirith'deki savaş kontrolden çıktı. Haradrim, Orklar ve korsanlarla savaşıyoruz. Son zamanlarda korsanların saldırısı epey azaldı. Lâkin Orklar...
-Korsanları bizler bozguna uğrattık. Haradrimi de öyle. Siz Haradrim'in sadece bozgundan kalan kısmıyla savaştınız. Bu hep böyle oldu. Güney'in insanları gerçekten çok kudretlidir ve çoktandır Sauron'un boyunduruğundalar.
-Peki ya Orklar. Onlar Mordor'un asıl ordusudur. SAuron her an son darbeyi vurabilir. Komutan Faramir Osgilliath'da direnmeye çalışıyor. Bizler sadece düşmanın küçük bir bölümüyle savaşıyoruz.
-Küçük dediğiniz Muhafız Kulesi'nin tüm ordusunun iki katıdır.
-Ama diğerlerine göre yine de daha az.
-Biraz dinlenin. Artık bizden ayrılamazsınız. Gizliliğimiz çözülürse Sauron bizi ortadan kaldırmaya çalışacaktır. Artık savaşa hazırız. İsildur'un Varisi Palantiri kullandı. Artık Dimholt'ta. Şimdi Morgul Vadisi'ne gidiyoruz. Bir ordu oradan saldıracak. Onları alaşağı etmemiz lazım geliyor.
-Bırakın gideyim. Halkımın yanonda savaşayım.
-Aslında siz bizi bırakın. Burada sizin için varız. Güçler emretti. Savaşıp ölemiyoruz. Öldükçe daha çok sayımız artıyor. Aman'a gitmek istiyoruz.Ölümsüz topraklara.

Bu konuşmanın sonunda ordu harekete geçti. Edorani'yi henüz bırakamazlardı. Valar'a karşı gelmekten korktular ve gecenin karanlığında, yıldızların ışığında meşalesiz olarak ilerlediler. Aynı Büyük Batı Yürüyüşü gibi. Hepsi atının üzerinde bir Vala gibi duruyordu. Hızlı ilerliyorlardı. Sonunda o kokuşmuş Vadi'nin önlerine geldiklerinde kapıları tokmakladılar. Kapılar, boruların çığlığıyla sarsılıyordu. Ama Mareldar akıllıydı. Geçmişte Fingolfin'in yaptığı gibi orduyu vadiye yaydı ve karşılık bekledi.

Lakin savaş istenildiği gibi gitmeyecekti. Kanatlı Haberci gelen orduyu haber vermiş, Angmar'ın Büyücü-Kral'ı da hazırlığını yapmıştı. Mareldar savaşı kazanmak için gitmiyordu. Tek Yüzük'ten haberi vardı. Yüzük yoldaşlığı ve İsengard'dan da. O yüzden ordunun bir bölümünü kuzeye yollmaıştı. Şimdi azalan ordusuyla Morgul ordusunu bekliyordu. Tam kapılara bir saldırı düzenleyeceği sırada çığlık çığığa indi Cadı-Kral. Savaş meydanının orta yerinde uzun boyuyla dikildi ve Mareldar'a ismiyle seslendi.

-Asırladır bugünü belkiyordum. Çık karşıma ve benimle döğüş.
Bunun üzerine Mareldar iradesine yenilerek ortaya çıktı. Atının üzerinde Ringil'i çekmiş Fingolfin'e benziyordu. Yüce kılıcı Morang'ı, Kara çeliği, çekti. Düşmanın ölümsüz derisine ancak böyle büyülü bir kılıç zarar verirdi.
-Sonun geldi kral. Seni yokedecğim.
Bunu diyerek gölgenin karşısına çıktı. Böyle bir çarpışma Orta Dünya'nın hiçbir yerinde yoktu. İki ordu gibi birbirlerine hiddetle saldırdılar. Kimin galip geleceğini kimse bilemezdi..."