Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

prince-imrahil göndermiş "Arkadaşlar bu öyküdeki İmrahil ve Elessar kitaptaki karakterler değil, onlardan farklı ve bağımsız karakterlerdir. Bu hikaye Yüzük Savaşı'ndan 80 yıl sonrasına aittir.
İmrahil: Dol Amroth'lu şövalye ve Kuzey Kolcusu
Elessar the Dark: Gondor Hükümdarı

İmrahil, çadıra girdiğinden beri aynı şeyleri düşünüyordu, Elessar'ın sözlerini ... Elessar'ın bir kolcu olduğunu öğrenmek onu çok şaşırtmıştı. II. Aragorn'dan sonra tahta hiçbir kolcunun geçmediğini sanıyordu ama onun bir Telcontar olduğunu göz önünde bulundurmayı unutmuştu. Belki de Aragorn'dan itibaren bütün prensler Kolcuların yanına eğitim için gönderiliyordu ve aniden Efendi Elrohir'in ona Minas Tirith'li bir kolcunun başına gelenleri anlatması aklına gelmişti: " Sen buraya gelmeden önceleri buraya çok büyük bir savaşçı gelmişti Romendacil oğlu İmrahil, benim için "çok önemli bir kişi" benden "çok önemli bir ricada" bulunmuştu. Kendi soyunun benliklerini unutmaması için buraya eğitim için gönderilmesini rica etmişti. Ben memnuniyetle kabul ettim. O, buraya gelen ilk öğrencilerdendi, çok yetenekliydi hatta belki de zamanın şanlı savaçılarından bile ama başına çok kötü bir olay geldi. Ben ve kardeşim Elledan, Anfalas kıyılarından Nimrais tepelerine doğru keşfe çıkmıştık fakat tepelerin eteklerine geldiğimizde 600 kişilik bir ork grubuyla karşılaştık. Bunlar Yüzük savaşında kaçıp dağlarda saklanabilen orklardı ve üstümüze saldırdılar. Belli bir zaman sonra etrafımız ork leşleriye dolmuştu fakat hala deli gibi üstümüze gelen bir yığın ork vardı ve sonunda kardeşim Elladan'ı omzundan vurdular. Tek başımaydım, hem dövüşüyor hem de kardeşimi korumaya çalışıyordum fakat gücüm tükenmişti. Ama birden tepelerde bir ışık gördüm. Bir adam saçları güneşin altında yanan siyah bir alev gibi dalgalanıyor, gözlerinin siyahlığı sanki ışığı yutuyordu. Aşağıya bir şimşek gibi inerken "Estel adına, Gondor'dan Kuzeye ... " ve birden orkların arasına daldı ve ortalarında koca bir yarık açtı. Onu gören orklar Orome'nin onları zevk için avlamay geldiğini sandı. Adam attan indi ve "Efendim, kardeşinizi de alıp gidin, ben onları oyalarım." dedi. Karşı çıkmama rağmen kardeşim çok kötüye gidiyordu ve acilen ilaca ihtiyacı vardı. Bunun üzerne oradan ayrıldım fakat arkama bakarken koca siyah bir yuvarlağın arasında adeta bir yıldız gibi parlayan bir ışık gördüm. Hızla ilerleyerek kardeşimi Gondor'a şifa evlerine yetiştirdim. Ardından var gücümle tekrar tepelere yöneldim. Nimrais'in eteklerine vardığımda acı bir çığlık attım. Her taraf simsiyahtı ve ork leşleriyle doluydu. Etrafta bir tek canlı ork bile yoktu. Gözlerim hemen onu aradı fakat her taraf ork leşleriye doluydu ve hiçbirşey görünmüyordu fakat sonunda çatışma alanın ortasına indiğimde onu gördüm. Zırhı parçalanmış, elleri helak olmuş ve en kötüsü "yüzü" kanlar içindeydi fakat siyah gözleri açıktı ve etrafına bakınıyordu, beni görünce ayağa kalkmaya çalıştı. Bana bakıp "Efendi Elladan nasıllar acaba ?" dedi. Kendimi ağlamamak için zor tutuyordum, "Merak etme oğlum, o iyi. Şimdi bunalrı düşünme " dedim ve o da kafasını saygıyla eğdi ve "İzin verirseniz biraz dinlemek istiyorum" dedi ve gözlerini kapadı. Onu hemen atıma aldım ve şifa evlerine götürdüm ve orada onu gördüğüm zaman ki kuşku ve korku gerçek olmuştu. Hiç yarası yoktu, yüzü hariç. Hekimler yüzündeki yaraların kalıcı olduğunu ve asla geçmeyeceğini söylediler. "O" bir kaç gün sonra uyandı ve bana yüzünde korkunç bir yanma hissettiğini söyledi ve benden bir ayna istedi en başta tereddüt ettim fakat er ya da geç öğrenecekti ve aynayaı aldığında öyle bir çığlık attı ki, Heyhat OD böyle bir çığlık ne kadim zamanlarda duyulmuştu ne de Yüzük savaşında ne de gelecekte duyulacaktı. Öfkesinin onu adeta kavurduğunu seyrediyordum. Aniden sustu ve benden bir "maske" istedi. Özellikle siyah istiyordu. Hemşireler hemen ona bir maske getirdi. "O" maskesini taktığında herkes dehşete kapıldı, çünkü artık sadece gözleri gözküyordu ve gözleri de artık siyah değil de kırmızıydı. O olaydan sonra bir daha asla maskesini çıkarmadı. İyileştikten sonra eğitimini bırakmak isteyip istemediğini sordum, o ise artık daha fazla çalışmak istediğini söyledi herkesi şoka sokacak bir şekilde. Günler günleri izledi, hergün bi öncekinden daha çok savaşıyordu, çünkü öfkesi ancak böyle diniyordu ve sonunda eğitimni tamamladığında mükemmel olmuştu. Artık gitme zamanı gelmişti ve bir gece kimseyle vedalaşmadan kamptan ayrıldı ve gitti ... "

"