Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Obi-Wan göndermiş "Bir kitap dükkanında Fantasy türüyle arasının olduğu belli olan iki kişi kitap raflarına bakarken Lord Of The Rings'i görüyorlardı.Çocuklardan biri Türkçeye yeni çevrilmiş kitabı gördüğünde diğerine gösterdi öbürü ise ona kısaca:"Abi ben Tolkien'i sevmiyorum." diyerek onun hakkında şimdi pek hatırlamadığım bir kaç olumsuz şey daha söyledi.Ben doğrusu şaşırmıştım.Aynı kitabın Türkçe'ye çevrildiğini görünce o kadar heyecanlanmış ve o kadar hızlı bir şekilde kitabı almıştım ki hala buna şaşıyorum.
Bazı arkadaşlarımda Tolkien'e karşı önyargılı davranıp okumuyorlardı bazısıda yarıda bırakıp sıkılmışlardı.Bir taneside tasfirlerin çok uzun ve iç bayıcı olduğunu söyleyerek yarıda bıraktığını ama hikayeden çok etkilendiğini fakat kitapta adapte olamadığını söylemişti.Bu konuda söyleyecek fazla bir şey yok herkezin görüşüne saygı duymak lazım ama bence o tasfirlerdeki ayrıntılar her ne kadar gerçekten bir kitaba göre fazla uzun olsa bile açıkçası beni kitabın atmosferine bağlayan şeylerdi.
Ama daha sonra düşünmeye başladım.Karakterlerle kurulan bağda bir değişiklik vardı.Birçok arkadaşımında dediği gibi karakterlerin içine giremiyordunuz.Yani olayları içinizde hissediyordunuz ama onların tam olarak neler hissettiğini kestiremiyordunuz.Bu bana ilk başta Tolkien'in tek eksiği gibi geliyordu ama kısa bir süre önce acaba dedim kendi kendime "Bu bilinçli bir seçim olabilir mi?"

Yani hangimiz en yakın arkadaşımızın dahi düşüncelerinin içine girebiliyoruz ki?Onların ne hissettiğini tahmin edebiliriz elbette ama gerçekte ne hissettiklerini tam olarak kim bilebilir ki?
Bu Tolkien'in karakterlerini daha gerçekçi yapıyordu kanımca.İlk başta Tolkien'e toz kondurmamak için işi abarttığımı düşündüm.Başka bir yazar olsa direkt olarak bu tarzın onun bir eksiği olduğunu düşünürdüm.Ama Tolkien başka bir yazar değil ve insan üstünde daha fazla düşünmeden edemiyor.
Tolkien'in tasfirleri ve Yüzük Kardeşlerinin başına gelen onca şey bizim hikayeyi yaşamamızı sağlıyordu.Ama şu karakterlerin içine diğer kitaplarda ki gibi bir türlü giremiyorduk ki bir türlü.Gandalf Karanlığa düşünce tamam hepsi çok üzüldü kederlerinden yerlere kapandılar ağladılar vs... eee ama Aragorn'un o an içinden ne geçiriyordu?"Bırak şimdi ağdalı sözleri Aragorn kalbin eski bir dostu kaybetmenin acısının ağırlığı ile seni tüketmiyor mu?"
"Ya sen Frodo nasıl söyleyeceksin Bilbo'ya çocukluğundan beri tanıdığın,hayır hatta dünyanın simgesi olan bu eski dostun artık var olmadığını?"
"Merry,Pippin,Sam o kaba,yaşlı,sert büyücünün sizi tekrar azarladığını duymak için neler vermezdiniz değil mi?"
"Ya sen Legolas Aklına hiç Mithandir'in düşeceği gelirmiydi?"
Ama onların ne hissettiğini anlayamıyoruz işte içlerine giremiyoruz.Sadece tahmin edebiliyoruz.Ama zaten ne hissettikleri pek de umurumuzda değil çünkü bizde onlarla beraber ağlıyoruz.Biz kimmiyiz?Biz Yüzük Kardeşliğinin Onuncu Üyesiyiz!Her şeyin başından beri oradayız.Onlarla beraberiz.Her şeyi onlarla beraber yaşıyoruz.Onların ne hissettiğini bilemiyoruz çünkü onlar gerçek o an için onlarda bizimle aynı havayı soluyor,yaşıyor.Onlar içine girebileceğimiz kitap karakterleri değil onlardan bizim gibi acı çeken,sevgi dolu,hisseden varlıklar.Ve işte tam burda üçüncü kitabı bitirdikten sonra hüzünlü ve buruk bir sevinçle Ayrılan yüzük taşıyıcılarının arkasından bakakalıyoruz.Biz de Orta Dünya'dan ayrılıyoruz onların hiç birinin bilmediği farklı bir yollada olsa bütün bu maceraları,hüzünleri ve kardeşliği kalbimize gömerek gidiyoruz o diyardan.

Sonuç:Evet karakterlerin içine giremiyoruz.
Bu bir eksik mi? Artık pek emin değilim.
Ama gerçekte kim kimin ne hissettiğini tam olarak bilebilir ki?
Al işte Tolkien'e hayran olmak için bir başka neden daha.Hangi yazar karakterleri en iyi şekilde gerçekçi yapabilir bilmiyorum.
Ama kim yaşatır artık çok iyi biliyorum.
Sevgiler Tüm Yüzük Dostları.

"