Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

Valinor göndermiş "Gecikmeden dolayı özür diliyorum.

KALENİN ÜSTÜNDE,NEHRİN ALTINDA

Askerler ormanın içine dalmayı ve oradan Batı Kulesine geri dönmeyi planlamışlardı.Ancak Afrasyab ve kardeşi Batı Kulesinde durmayacak ve hızla Mirhoviniona doğru yoluna devam edecekti.Buradaki ormanların yeşilliğini ve doğanın güzelliğini çok severdi ancak hemen ülkesine dönmeli ve kralı uyarmalıydı.

Sence bize inanırlar mı dersin?dedi Arakné.Afrasyab ona epey bir baktıktan sonra,Umarım inanırlar çünkü bu çok önemli bir olay ve bütün ülkeler yeni gelen bu yeni insanları kendi çatısı altında barındırmak isteyecektir.Böyle bir durum bazen istenmeyen sonuçlar doğurabilir.dedi.Atının nallarının o aynı vuruşlu sesi insanı derinlere çekiyordu.Afrasyab,içinden şöyle geçirdi.Senin bilmediğin o kadar çok şey var ki kardeşim.Onları anlatmayı ne benim canım istiyor ne de senin duymanı istiyorum.dedi.Yanında aynı hizada giden ve ormanın derinliklerine büyülenmişçesine bakan kardeşine yavaşça gülümsedi.Ona gülümsediği gören Arakné,Ağabeyim sanırım siz de annemizi ve kralımızı özlediniz.Çünkü atın her adımında biraz daha heyecanlandığınızı ve sevinçten renginizin değiştiğini görüyorum.dedi.Kardeşinin bir anda bu kadar değişmesine şaşıran ama belli etmeyen Afrasyab,Ne de olsa bizim vatanımız,bizim topraklarımız tabii ki özlerim.dedi.Ancak yine de gözlerinde belli bir kararma vardı.

Uzun süre Melassea ovasında yol aldıktan sonra akşam üstüne doğru bir köye vardılar,girişte onları karşılayan tek şey eski ve tahta kuruları tarafından yıllarca yenilmiş görünen Freuclich Kasabasına hoş geldiniz.tabelası oldu.Kasaba ormanın kıyısına yakın olduğu için çoğu taraf yeşildi ve bazı köşk usulü evlerin yanında turkuaz renkli güzel nehirler akıyordu,kasabanın ortasından geçen ve iki yakayı birbirine bağlayan Amstrand Köprüsü bir saldırı yıkılmıştı ancak tekrar yapılmış halde yolcuları büyülemeye devam ediyordu.Melasseanin uzak karakolu görevini yapan bu kasabaya gelen Afrasyab ve Arakné buraya dinlenmek ve yollar hakkında bilgi almak için uğramışlardı.Kasabaya girdiklerinde kimse onları fark etmemiş gibiydi herkes kendi telaşı ile uğraşıyordu.Kimi insanlar oradan oraya eşya taşıyor kimileri birbiriyle koyu bir sohbete dalmış çaylarını yudumluyorlardı.

Bu güzel kasabaya geldiği için çok sevinen Arakné insanları gülerek seyrediyordu,ağabeyi Afrasyab da onun kadar rahat ve huzurlu görünüyordu.Kasabanın iç kısımlaında oldukça pejmürde bir han gördüler.Hanın üstündeki tahtada Karafreuchoğulları Hanı yazıyordu ancak okuması çok zor olduğu için herkes Kara Han diye bahsediyordu.İçeri girdiklerinde gözlerine ilk çarpan şey devasa bira fıçısı olmuştu.Tezgah kısmının altının tamamı bira fıçısı idi ona bira fıçısı demek yerine biraz mahzeni demek daha doğru olurdu.

Tezgahın arkasında bir burjuva edası ile oturmuş yaşlı barmeni gördüler.Etrafına doluşmuş insanlara büyük dedesi Alfred Karafreuchoğlunun bu hanı nasıl burayı kurduğunu ve korduğunu anlatıyordu.sonra buraya basan pis Beltalonlulara demiş ki,hey beyinde kurtlu tezek olan herifler derhal hanımdan çıkın yoksa çığlıklarınız ulu Arnador kalesinden bile duyulur demiş ama adamlar dedemden hiç tınmamışlar ve dedem onların kulaklarını kesip mumların altına tabak olarak kullanmış. Bu kadarı Araknéye bile fazla abartılı geldi ve ikisi birlikte adamın yanına yaklaştılar.Afrasyab yaşlı barmene,Bize bu gece kalmak için ikj tane oda verir misiniz,akşam yemeklerini de odamıza getirin.dedi.Adam onları süzdükten sonra buraya bu akşam Mirhoviniondan bir kafile geldi ve tam bir hafta burada kalacaklar,sizin için oda ayırmam imkansız ama sizde bir hafta kalmaya kararlıysanız o zaman başımın üstünde yeriniz var beyim.dedi.Bu söze çok kızan Arakné o zaman gelen gruba söyle burada Mirhovinion Beyi Afrasyab var eğer kralımıza onlar hakkında bilgi vermemizi istemiyorsan derhal bize oda ver.dedi.Barmen,Sizler er kişilere benziyorsunuz,ama dediğiniz gibi çıkar umarım.Eğer bunlar bir palavraysa sizden bunun acısını fena çıkarırım ve bir haftalık oda parası alırım.dedi.Kendilerini fazla belli etmek istemeyen Afrasyab Tamam anlamında kardeşini susturdu ve sessizce yukarı çıktı.Ağabeyini takip eden Arakné barmene pis bir bakış atmaktan geri durmadı.Yukarı çıkarken,Keşke o Beltalonlular bunun dedesini öldürüp burayı kapatsalardı,o zaman bu adamın hakaretlerine katlanmazdık.dedi.Afrasyab,Ya tabii canım o zamanda şimdi sokakta kalıyor oldurduk.Ama bırak şimdi bu konuyu yarın sabah erken yola çıkmamız gerek zaman kaybetmeden Mirhoviniona varıp krala olanı anlatalım.Sonra buraya gelir adamdan bunun acısını çıkartırız.Şimdi uyuyalım.dedi ve odadaki kirli yatağa uzandı yatağın içinden saman sesleri geldi.Yorgun olduğu için hemen uyuyan Afrasyab uyuduktan bir müddet sonra merdivenlerden çıkan birini ayak seslerini duydu ve hemen dinlemeye koyuldu.Kendi kendine,Acaba ormanda bana saldırmaya çalışan adam mı?diye düşündü ve kılıcının kılıfını açtı ve kabzasını yarısına kadar çekti.Kapı yavaşça ve gıcırdayarak açılamaya başladı.Ayağa fırlayan Afrasyab hemen kapıya atıldı ve kapıyı adamın yüzüne çarptı hemen kapıya koşan Afrasyab kapının önünde boylu boyunca uzanmış bir adam gördü.Adam sancıyla burnunu tutuyordu ve Benden ne istediniz!diyerek acı acı küfrediyordu.Kılıcını indirmeyen Afrasyab,Sen de kimsin?diyerek adama baktı.Adam ben Mirhoviniondan gelen bir gezginim,adım Golgomath.Mirhoviniona gideceğinizi duymuştum aşağıda,acaba yolculuğunuzda ben de sizinle gelebilirmiyim?Hem bu yolları iyi bilirim size de yardımım dokunur,her türlü yemeği iyi yaparım.Mirhovinionda kimsem yok ama bir iş bulurum umudu ile gidiyorum.dedi.Hiç böyle bir şey beklemeyen Afrasyab çok şaşırmıştı,adamdan sessizce özür dileyerek içeri aldı ama hala biraz şüphesi vardı.Yere oturan adam oldukça şaşkın görünen Araknéye başıyla hafifçe selam verdi.Hala şaşkınlığını atamayan Arakné,Bu adam da kim?dercesine Afrasyaba baktı.Afrasyab hemen durumu anlatmaya koyuldu ve konuşmasını bitirdiğinde tekrar özür diledi.Arakné,Peki bu Golgo bilmem kimin gece vakti bizi bıçaklamacağını nereden bilelim.Hem madem bizimle gelecekmiş neden sabahı beklememiş. diye çıkıştı.Adam hemen anlatmaya başladı,Efendim sizin sabaha gideceğinizi bildiğim için şimdi konuşmak istemiştim hemen erkenden yatacağınızı da bilmiyordum.Bu yüzden şimdi gelmeyi daha uygun gördüm.Hem takdir ederisiniz ki yarın için hazırlanmam lazım bu akşamdan konuşmak istemiştim.dedi.Afrasyab,Pekala madem bize yardım edeceksin o halde bizimle gelebilirsin ama şunu bil:Daima gözümüz üstünde olacak!dedi.Arakné de onu desteklercesine hızla başını salladı.İçinde hala bir kuşku olan Afrasyab bütün sorunlarını yarına bırakmaya karar verdi ve yatmaya önce kapıyı kapattı ama bu kez iyice kilitleyerek.

Sabaha kadar bin bir çeşit garip rüyalar gören Afrasyab rahat bir uyku çekemedi.Sabah erkenden uyanan Afrasyab,kardeşinin uyandırarak hazırlanmasını söyledi.Gözlerinden uyku akan Arakné oflayarak kalktığında Afrasyab hazırlanmasını tamamlamıştı.Küçük bir eşya çıkını olan Arakné içindeki yemeklerin azaldığını gördü.Çıkmadan bir miktar daha yemek alalım çünkü yolumuz uzun.dedi.Odalarından çıkan Arakné ve Afrasyab aşağı indiklerinde yine aynı şekilde tahtaya oturmuş barmen onları izledi Araknéye sanki dünden beri oradan kalkmamış gibi geldi.Yemekleri alan Afrasyab henüz Golgomathın gelmemiş olduğunu gördü.Arakné,Sanırım bizimle gelmekten vazgeçti,kararını değiştirmeden gidelim.dedi.Ancak onun arkasından merdivenleri hızla inen Golgomath indi.Ancak yalnız değildi arkasında Golgomathdan daha uzun boylu ve yapılı bir adam daha duruyordu.Afrasyab,Bu da kim böyle?diyerek Golgomatha döndü ancak o hevesle anlatmaya başlamıştı bile,Bu benim uzun süredir arkadaşım olan Zigran Mavipelerin asıl soyadı Blitzfuss ama soyadını çoğu kişi unutmuştur.Çünkü giydiği o uzun boylu lacivert pelerinden dolayı bu adı aldı.dedi.Adam hepsine saygıyla gülümsedi,Ben Philantusda oturuyordum yüzey elfleriyle birlikte çok orman gezintisi yaptık.Ama Golgomath ile birlikte Brithayı gezmeye karar verdim.Mirhoviniondan sonra nereye gideriz bilmiyorum.dedi.Afrasyab,Golgomatha,Umarım başka gelen arkadaşın kalmamıştır unuttuysan onları da çağır topluca gidelim.dedi ve kızgınlıkla Golgomatha baktı.Başka bir şey konulmadan dışarı çıktılar ve atlarını bağlı oldukları ahırdan çıkardılar.Golgomath ve Mavipelerin ise onlara pek uzak olmayan atlarının iplerini çözdüler.

* * *

Sadece iki kişi olarak gelen ve dört kişi olan grup yavaş adımlarla yola çıktılar.Tekrar köyün içinden geçerken çok heyecanlı görünen Golgomath ve Arakné hemen konuşmaya başlamışlardı bile.Yanında seyreden Mavipelerin ile ilerleyen Afrasyab oldukça görüp geçirmiş görünen bu adamla konuşmayı çok merak ediyordu.Eski ulu krallarını hatırlatan hoş sakalları ve duru bakışıyla tam bir yüzey elf beyi gibi duruyordu ama yine de dikkatli olması lazımdı.Philantustaki elflerle ne işin vardı mavipelerin?dedi.Mavipelerinin gözleri oldukça süzüldü.Yıllar önce oraya yer altı drowlarına karşı savaşmak için gitmiştim ama sonra orada kalmaya karar verdim.Hele oradaki Selith Arnada ve Selith Tarantzha nehirleri görmek bile insanı büyülemek için yeter de artar bile.Hele Arnadanın ormanın içinde nazlı nazlı akması çok müthiş.dedi ve eski günleri özlercesine gözleri daldı.Ben aslen Beltalonluyum ama dedem uzun yıllar önce Philantusa yerleşmiş ve orada demir döver ve silah ustalığı yapardı,babamla ben de onun yanında yetiştim.Dedem orada bir yüzey elfi ile evlenmiş ben de onların torunuyum.Afrasyab,Şimdi ondaki elf asaletinin nereden geldiği belli oldu.dedi içinden.Mavipelerin anlatmaya devam etti.Uzun yıllar ben de Phila Prensliği içinde epey at koşturdum.Yeraltı elfleri gnomalara karşı koyduk ve onlarla çok cenk yaptık,ama oralarda da uzun süredir epey huzurlu bir ortam var.Ben de Brithanın görülmemiş gizemli ve huzurlu yerlerini görmeye çıktım.Belki ben de dedem gibi başka bir yere yerleşirim.dedi.

Epey uzun zaman durmadan yol alan grup akşama doğru bir vadiye geldiler zaten yorgun olan grup hemen burada dinlenmek istedi.Arkadan yanlarına yaklaşan Golgomath,Sanırım bu geceyi burada geçirmemiz uygun olur.Hem vadinin içinde küçük bir ağaçlık var.dedi.Afrasyab,Vadinin içinde çok korunmasız biçimde saldırıya uğrayabiliriz,şimal ve garba doğru olan yerlerde yol kesiliyor.Bence burası uygun değil.dedi.Çok yorgun olan Arakné ve Golgomath hemen itiraz ettiler ama Mavipelerin sessiz kaldı.Afrasyab,Ben sözümü hala savunuyorum burası saldırıya açık,ama yine de kalmak istiyorsanız kararınıza uyarım.Golgomath,Tamam anlamında başını salladı.Arakné,Hemen yemek çıkınını açmaya koyuldu.Golgomath sırtında taşıdığı büyük çantayı açarak,tuzlanmış etten sonra bir ateş yakarak üstünde çaydanlığını koydu.Ama Afrasyabın onu suçlarcasına olan bakışını görünce hemen ona büyük bir dilim et kesti.Afrasyab bu garip ve biraz da hoş olan yol arkadaşına ister istemez gülümsedi.

Hepsi eşyalarını yerleştirdikten sonra sıra karınlarını doyurmaya gelmişti.Hepsi yerlere oturdular ve Arakné ile Golgomathın getirdiği yiyecekleri beklemeye başladılar.Arakné epey miktar siyah ekmek ve biraz da beyaz peynir çıkardı,Golgomath ise yalnızca tuzlanmış et ve çay çıkardı.Çaya fazla alışkın olmayan Afrasyab merakla Golgomathın hazırladığı çaya baktı.Mavipelerin,Golgomath tam bir çay tiryakisidir.Yanından çaydanlığını ve çayını asla eksik etmez.Aslında Mirhovinionda çay fazla yaygın değildir ama o neden bu kadar seviyor hala bilmiyorum.dedi.

Yemeklerini oldukça hızlı bir biçimde yedikten sonra Mavipelerin biraz daha odun toplamak için ağaçlığa girdi.Arakné ise kalan yemekleri ise düzgünce çantasına geri koydu.İlk kez bu kadar rahat görünen Afrasyab ise hala sakince çayını yudumluyordu.İnsanın içine rahatlık veren bu çay çok hoşuna gitmişti.Golgomath,Bu çayın içine ormanda bulduğum yaban lalesi de koydum çok güzel bir koku veriyor.dedi.

Artık karanlık iyice bastırdıktan sonra hemen uyumak için yattılar.İlk nöbeti alan Mavipelerin uzun süre Afrasyab ile sohbet etti ama sonra Afrasyabda çimlerin üzerinde uyumaya karar verdı.Ensesinden sırtına doğru sızan serin rüzgar eşliğinde rahatça gözlerini kapattı.Ama yine rüyasına garip kişiler girip çıkıyor karanlık içinde gezen ama yüzleri görünmeyen adamlar önünden geçip duruyordu.Kır bir at üzeinde gelen bir adam yanına yaklaştı ve ,Dikkatli ol,büyük savaş kapıda senin metanetin ve azmin halkının ayakta kalmasını sağlayacak,sakin ol!diyordu.İrkilerek uyanan Afrasyab rüyasını düşünmeye başladı,ama aklına savaşa neden olacak bir tehdit gelmiyordu ki.Diğer kıtalarda olan savaşların Brithaya sıçraması ihtimalinden başka bir neden göremiyordu.Rüyasını pek fazla düşünmeden Mavipelerinin yanına gitti.Henüz vakti gelmemiş olmasına rağmen nöbeti ondan devraldı ve sabah kadar bu rüyayı düşündü.

* * *

Afrasyabın sandığı gibi bir saldırıya uğramayan grup sabahın ilk ışıkları ile uyanan grup hemen yola çıkmaya hazırlandı ve tekrar at sırtlarına bindiler.Arakné,Hey!Birisi benim çantamdaki yemekleri almış,çabuk söyleyin kim bu densiz!diyerek sağına soluna bakınmaya başladı.Ama kimseden ses çıkmayınca meraklanan Afrasyabın yüz ifadesi yerini kahkahaya bıraktı,Sanırım kimin çaldığını buldum,dedi ve yemeklerinin son kırıntılarını da bir ağacın altında yiyen bir köpeği gösterdi.Arkakné ona sinirle yumruğunu salladı ve söyledi,Lanet hayvan o bizim yol boyunca yiyeceğimiz tek yemeğimizdi.Şimdi torba gibi boş midelerle yola devam etmek zorunda kalacağız.Mavipelerin,Merak etme ileride benim eski bir arkadaşımın evi var.Ahırında çeşit çeşit hayvan besler olmazsa ondan biraz ödünç et satın alırız ama ekmek için yapacak bir şeyimiz yok,sıkılı kemerle yola devam edeceğiz.Bu haberle biraz daha morali biraz düzelen Arakné ağzından sadece birkaç mırıltı çıktı ama anlaşılmadı.

Artık Melassea sınırından çıkan ve Beltalona doğruı yol alan grup ülkesine bir an önce varmak için hızla yol alıyorlardı.At üstünde gitmeye fazla alışık olmayan Golgomath,atın her rahatsız edici hareketinde uflayıp pufluyor sanki ata binmek ona işkence gibi geliyordu.Biraz daha at sürdükten sonra Beltalonun sınır muhafızları tarafından durduruldular.Sınırı koruculuğu yapan askerle,Beltalon ülklesini evinizin bahçesi mi sandınız ki böyle rahat yol alıyorsunuz?!dedi.Bu cevaptan rahatsız olan Mavipelerin,Biz Mirhoviniona giden yolcularız sadece ve hızlı gidebilmek için sizin topraklarınızdan geçiyorduk.dedi.Afrasyab,Gördüğünüz gibi sadece dört kişilik bir yolcu grubuyuz ve Mirhoviniona gidip işlerimizi halledeceğiz.dedi.Korucuların muhafızı,Sen de kimsin,ha?Adını söyle,orada ne işin var?dedi.Afrasyab,Adım Hızlıayak veya dostlarımın bana verdiği ad bu.dedi zorla gülümseyerek.Arakné,Afrasyabın neden böyle yaptığını anlamadı ancak sustu.Korucu,Ne iş yapıyorsun orada demiştim?dedi.Afrasyab,Orada hepimizin kendine göre bir işi var.dedi.Bu şu anlama geliyordu,Sanırım bizim yaptığımız iş seni ilgilendirmez.Korucu Afrasyabın verdiği cevaptan rahatsız oldu.Korucu,Peki o zaman onu bizim kale komutanımıza anlatırsın.Şimdi bizimle geliyorsunuz.dedi.Heyecanlanan Arakné,Neden gelecekmişiz sanki?Bizler sıradan yolcularız,ülkemize gitmek için buradan geçiyorduk,bunda yanlış olan ne var ki?dedi.

Araknénin heyecanlanmasından şüphelenen Korucu,Ben onu bunu bilmem,hemen bizimle geleceksiniz,aksi takdirde olanlardan biz yükümlü olmayacağız.dedi.Golgomath tam kılıcını çekeceği sırada Afrasyab onu tek bir bakışla susturdu.Afrasyab,Pekala komutan sizinle geleceğiz ama bizden hiçbir şey çıkmaz.dedi.Askerler hemen yanlarını sardılar.Bu işe bir anlam veremeyen Golgomath,Mavipelerin ve Arakné fısıltı ile Sonra söylerim.dedi.

Onların elini ve ayaklarını bağlayan askerler,grubu atlara bindirdiler ve hızla komutanlarına doğru götürmeye başladılar.Bindikleri atın her adımında Mirhoviniondan biraz daha uzaklaşan grup meçhule doğru bir yolculuğa başlamıştı.Sadece adını bildikleri bu insan ülkesinde acaba nelerle karşılaşacaklarını sadece tanrı bilirdi.Tepelerine çöken bir yorgan gibi görünen gecenin karanlığında poyraz rüzgarına binmiş gibi hızla ilerliyorlardı.Beltalon içlerine yaklaştıklarında küçük evler içinde yaşayan çekingen insanlarına arasından geçiyorlardı.İnsanların arasından sanki satılık köle gibi geçmiş hepsini çok üzmüş ve sinirlendirmişti.Beltalon içlerine girdiklerinde diğer evlere oranla epey yüksek büyük binalar ve devasa kalınlıkta surların oluşturduğu savunma kalelerini gördüler.Mavipelerin,Burayı alacak güç Brithada yoktur.dedi.Esir olmalarına rağmen binaların güzelliklerine hayran kalmış hallerini unutmuşlardı.

Kaleye vardıklarında iyice korktular,çünkü üstlerine sanki onları yiyecek bir dev gibi duruyordu.Siyah mermerden yapılmış kale çift katlı surdan oluşuyordu,birinci sur kalenin etrafını sarıyordu ve surun dibinde yaklaşık on adım uzunluğunda sekiz adım derinliğinde içi su dolu hendekler vardı.Kaçmak isteyen kişi bu hendeği yüzerek geçmeliydi bu da ancak okçular ve yağ dökücülerin hepsi gittiğinde olacak bir şeydi.Ayrıca duruma göre kalenin altındaki kapaklar açılarak içeri timsahlar bırakılabiliyordu.

Korucu başı belinden büyük bir boru çıkardı ve tüm gücüyle üfledi.Kaleden ona cevap geldikten sonra korucu askerlerine dönerek,Gözlerini iyice bağlayın.dedi.Askerler oldukça iğrenç görünen bir bez ile hepsinin gözleri sanki kör etmek isterlercesine bağladılar.Gözleri bağlandıktan sonra kalenin giriş kapısı yavaş yavaş indirilmeye başlandı.Yere tamamen deyince kadar epey bir zaman geçti.Kapı yere indikten sonra hendeğin üstünde rahatlıkla geçtiler.Kapı tamamen demirden yapılmıştı,kapının yanlarında okçuların durabileceği büyük okçu yerleri vardı.Grup birçok mahkumun olduğu kaleye girdiklerinde askerlerin iteklemeleri ile yol alabildiler,bazen ayakları bir taşa takılıyor yere düşüyorlar askerler ise buna keyifle gülüyorlardı.

Bazı kapıların önünden geçerken içeriden inlemeler,kimi kapıdan ise çığlık sesleri geliyordu.Askerlin biri,OOO!Bu adam tam bir kızartma olmuş.dedi.Askerlerin hepsi çirken bir sesle kahkaha attılar.Merdivenlerden yukarı çıktılar,koridorlarda yürüdüler sonunda büyük yaldızlı bir kapının önüne vardılar.Askerler onların gözlerini açtılar ve şımarık bir şekilde önlerinde eğildiler.Mavipelerin,Adi herifler!diye bağırdı.Askerler hiç istifini bozmadan,Gücünü boşa harcayıp bağırma,buna ihtiyacın olacak.dedi.Yaldızlı kapıyı açtılar ve kalenin tepesinde olduklarını gördüler,aşağıdaki insanlar sanki minik birer nokta gibi görünüyorlardı.Dışarıyı seyreden komutan onlara döndü.Sevgili,Mirhovinion prensleri ve diğer sevgili konuklarım.Benim bu minik ve şirin kaleme hoş geldiniz.dedi.Afrasyab ve Arakné şaşırdılar,onların prens olduklarını nerenden öğrenmişlerdi.Ancak onların şaşırması Golgomath ile Mavipelerinin şaşırması yanında hiç kalırdı.Onlar Afrasyab ve Araknéyi sıradan birer yolcu zannediyorlardı.Komutan,Öğrendiğime göre,sizin gibi yüksek insanlar Melassea topraklarında gezerlermiş ama nedense hemen ülkelerine geri dönme isteği duymuşlar.Acaba merak ediyorum neden geri dönüyorlar?Sadece Cerenona demirleyen gemileri biliyorum ama kimin nesi olduğunu bana siz söyleyeceksiniz.dedi.Afrasyab,Ben de bilmiyorum.Sadece gemilerin geldiğini gördük.Ama sanırım Melasseaye mal getiren gemiler olabilir.dedi.Komutan,Ah tabii ne kadar aptalım bunu unutmuşum.dedi ve elini alnına vurdu.Ve tekrar konuşmasına başladı,Madem bilmiyorsunuz o halde gidebilirsiniz,sizden gerçekten özür diliyorum.dedi ve güldü.Kapıya yönelen grubun son hatırladığı şey kafalarına inen sopaların sesi ve komutanın,Derhal öğrenin!bağırığıydı.

* * *

Gözlerini açtığında üzerine eğilmiş Araknéyi gördü.Yavaşça yerinden kalktı.Neredeyiz?diyebildi.Kafası hala ortadan ikiye yarılmış gibi ağrıyordu.Etrafına bakındı.Duvarlar simsiyahtı.Su içmek için onlara atların su tahtalarından koymuşlardı,herkes aynı yerden içiyordu.Yerde fareler geziyordu.Yatak olarak sadece yerler vardı,yani her yer yataktı.Mavipelerin,Bir zindandayız,ve üstümüzde Selith Tarantzha nehri akıyor.Sanırım bu ülkedeki tek güzel şey.dedi.Golgomath ondan çok daha sinirliydi.Sayın prensim eğer mümkünse bize olan biten her şeyi anlatabilir misiniz?Sanırım bu güzel zindanı hak etmek için ne yaptığınızı öğrenebilirmiyim?dedi.Afrasyab onlara bir şey diyemezdi,haklılardı onlara gerçeği anlatması gerekirdi hem de çok önce.Pekala,sadece susun ve dinleyin.Ben ve Arakné Melassea kıyılarını gezerken kıyıya demirleyen gemiler gördük ve bunu hemen Batı Kalesi komutanına bildirdik ve onlarla birlikte insanlarla konuştuk.Gelenler Casorlondan kaçan insanlar.Devletleri yıkılan mahsur insanlar.Biz de bunu hemen ülkemize iletmeye gidiyoruz çünkü gelen insanlar çok kalabalıklar.Bunların bir ülkeye bağlanması veya bağımsız olması lazım.dedi.Mavipelerin ve Golgomath afallamışlardı.Afrasyab,O koruculara teslim olmak zorundaydık.Eğer savaşsaydık kesin öldürdük.Biz silahlrımızı çekemecen oklar göğsümüze saplanırdı.dedi.Mavipelerin,Haklısın.dedi.Afrasyab,Bir an önce buradan çıkmalıyız,yoksa er geç öleceğiz.Ama onlara bir şey söylemezsek bize bir şey yapamazlar.Bunun için hemen kaçacağız.dedi.

Schreiben von Golgomath"