Yuzuklerin Efendisi / Turkiye LOTR / Turkey

MerryMeriadoc göndermiş "Ay henüz yeni ve güneş genç iken
tanrılar bahsederdi şarkılarında altından ve gümüşten.
gümüş serperlerdi yeşil çimenlerin üzerlerine,
Altın doldururlardı ak suların içine.
Daha çukur kazılmamıştı, Cehennem yoktu ortada,
cüceler çoğalmamış ya da ürememişti ejderha,
kadim Elfler yaşardı ve güçlü sihirleriyle
oyuk vadilerindeki yeşil tepelerin içinde
güzel eserler yaparlarken şarkı söylerlerdi,
Elf-krallarının parlak taşlatını işlerlerdi.
Ama kaderin oyunuyla şarkıları soldu,
demir çeliğin ellerinde boğuldu.
Hırsın şarkı söylemeyen ve gülmeyen ağzı
servetlerini karanlık deliklere yığdı,
İşlenmiş gümüş ve oyulmuş altın:
bir gölge kapandı üzerine Elf yuvasının.

Karanlık bir mağarada yaşardı yaşlı bir cüce
eli hep giderdi altına ve gümüşe;
çekiçle, maşayla ve örs taşıyla
çalışırdı elleri nasırlaşa nasırlaşa,
dizi dizi yüzük ve madeni para işlerdi
ve kralların kudretini satın almayı düşlerdi.
Ama gözleri zayıfladı, kulakları işitmez oldu
ve yaşlı kafasındaki deri sararıp soldu;
kemikli pençesinden hafifçe parlayarak
mücevherler düşer oldu gözden kaçarak.
Ayak sesi duymadı, ama yer sarsılmıştı,
susuzluğunu gidermiş genç ejderha varmıştı,
ve buharlar fışkırmıştı karanlık ininde,
Alevler hışırdadı rutubetli zeminde,
cüce kızıl ateşte yapayalnız öldü;
kemikleri kızgın çamurda küle döndü.

Gri taşın altında bir ejderha, yaşlı
kızıl gözlerini kırparak yapayalnız yaşardı.
Coşkusu dinmiş, gençliği harcanmış bitmiş,
boğum boğum ve kırışık bacakları bükülmüş,
uzun seneler boyunca altınlarına tutsak;
yüreğindeki ateş sönüyor ağır aksak.
Göbeğindeki çamura mücevherler yapışmış,
gümüşü ve altını öpüp koklarmış:
en küçük yüzüğün yerini bile biliyor,
hepsini kara kanadının gölgesinde saklıyor.
Hırsızları düşlermiş taş gibi döşeğinde,
kemiklerini ezermiş, içermiş kanlarını:
nefesi kokmuş, bir de sarkmış kulakları.
Zincir zırhlar çınlamış.Ejderha duymamış.
Derin mağarasında bir ses yankılanmış:
parlak kılıç elinde genç bir savaşçı
servetini savunsun diye ejdere haber saldı.
Hançerli dişleri, kemiktendi derisi,
ama demir yırttı onu, ateşi söndü gitti.

Eski bir kral otururdu yüksek tahtında:
kemikli dizlerine sarkardı ak sakalı da;
ne etin tadını alır ne de içkinin
ne de şarkıların; bir tek düşünürdü için için
içine mücevherler ve altın sakladığı
kapağı oymalı devasa sandığını,
durur kara topraktaki gizli hazine odasında,
demirden bantlı sağlamkapıların ardında.

Kulların kılıçları pastan parıltısız,
ihtişamı sönmüş, idaresi haksız,
salonları boş, sarayı soğuk,
ama Elf altını sahibi bir buyruk.
Dağ geçitlerindeki boruları duymamış,
ezilmiş çimlerdeki kan kokusunu almamış,
salonları yanmış, krallığı devrilmiş;
kemikleri soğuk bir çukura itilmiş.

Eski bir hazine var karanlık bir kayada,
kimsenin açamadığı kapıların ardında;
o haşin kapıdan geçemez hiçbir insan.
Yeşil çimenler büyür üstünde o tümseğin
koyunlar orada beslenir, tarla kuşları uçar,
Gece gözünü ayırmayacak o eski hazineden,
dünya beklerken ve Elfler de uyurken.

(Tehlikeli Diyardan Öyküler/Tom Bombadil'in Maceraları/İthaki Yayınları)
"