Varlar Dünyası
Tarih: Eylül 05, 2006 - 11:45:25
Konu: Editörün Seçimi / Özel Yazılar
Bir gün görünen dünyanın gerçekte göründüğü gibi olmama ihtimalini düşündüğümde başlamıştı bu yolculuk. Zaten hatırlamadığım bir dönemde aslında olağanüstü diye adlandırılan pek çok kavram hayatımda yer bulmuştu. Çizgi filmler girmişti çocukluk anılarına, masallar girmişti, ‘öcü’ler vardı bizi korkutan, istenileni yapmadığımızda bizi yiyecek canavarlar vardı...
Bir çocuğun bunlara ne kadar ihtiyacı vardı? İnanmaya hazır bir beyin ve boş bir kağıt. İnandık. ‘Bir çocuk, perilere inanmıyorum dediğinde dünyanın bir yerinde bir peri ölür’…
Bir gün aslında ‘var’ diye bildiklerimin olmadığını anlamaya başlayınca devam etti bu yolculuk. Peter Pan yoktu. Çizgi filmlerin sonu vardı. Masallar, masallar da ‘masal’ olmuştu.
Bir büyüğün bunlara ne kadar ihtiyacı vardı? İnanıp-inanmamak, hayatında hayati bir önem teşkil etmiyordu. Bir yetişkin fazla masal dinlediğinde vakti kaybolur, dolayısıyla parası ve hayatı ve karakteri ve değeri…
Bir gün ‘aslında inandıkların vardır’ noktasına geldim. Ya da gerçekten var olanlara inanırsın. İnancım mı var ediyor yoksa var olanlara mı inanıyorum? Her inanç, yeni bir ‘var’ demekse o zaman hepimiz beynimizde milyarlarca dünyayı taşıyoruz demekti.
Bir insanın, var olduğuna inandığı şeyler hakkında diğerleri de inanıyor mu diye düşünmesine ne gerek vardı? İnsanlık dinler söz konusu olduğunda en olmadık durumlara inanırdı ama Peter Pan bir yaştan sonra varlar dünyasında yer almazdı.
Bir gün aslında var olduğumdan bu yana aldandığımı hissettim. Büyümenin tatsız bir daralma olduğunu ezilerek hissettiğimde küçüldüm. Küçüldükçe büyüklerden oldum. Lakin anılarımı unutamıyordum. Sorunlar başladı. Neredeyse bütün küçükler büyük oldukları dönemleri unutmuştu. Kimse evlenirken sırtında kocaman ‘forever Wendy’ yazan bir gelinlik giymedi. Hem gelinlik de neydi?
Bir gün var olduğumdan bu yana, var olduğuna inandığım hiçbir şeyi tam anlamıyla var edemediğimi anladığımda, var olmadığımı hissettim.
Bir beyin için var olmaya ne gerek vardı? Varlar dünyasından vazgeçtim. Yok olan bir şey aradım ilk bulduğum sadece bir kelimeden sonra gelen boşluktu. ‘Son’.
|
|